Intikam almak icin yanip tutusuyordum. Gozum kimseyi gormuyordu, bir an once onun intikamini almak istiyordum. Saliha'yi pestilini cikarana kadar dovmeyi istesem de bunu Zehra yapmaliydi. Ancak Zehra istekli degildi. Bu olayin buyumeyecegi asikar da olsa Saliha okulda Zehra'yi asagilayacakti. Buna izin veremezdim!
"Biraz daha dinlen, yaralarina merhem sur o ara. Evlerine gidip konusacagiz." diye bagirdim. Zehra bunun olmasini istemese de sozumu dinlemek zorunda kaldi.
"Handan, sen de gel. Belki ortam kizisir, kavga edebiliriz."
"Tamam, hazirim zaten." dedi siniri yatismayan Handan.
Bir saat sonra...
Kapinin ziline uzunca bastiktan hemen sonra dis kapi acildi. Yukari ciktigimizda bizi Saliha ve benim akranlarimda bir kadin alayci bir tebessumle bekliyordu.
"Hosgeldiniz demeyi cok isterdim ama hic hos gelmemissiniz. Ne yapalim, iceri gelin." dedi kadin anlamli bir tebessumle. Onun bu tavri sinir katsayimi artirmaya yetmisti. Ayakkabilarimizi cikarip iceri girmeye hazirlandik. Onden Zehra gecti. Saliha, ona karsi kurdugu ustunlugu iyice kullanip kollarini birlestirmis bir sekilde ona tepeden bakmaya basladi. Zehra gercekten tum ozguvenini yitirmis gibiydi, gozlerine bakamadan korkarak iceri girdi. Saliha'nin yuzundeki o tebessum kayislarimi koparacakti. Evde kaos cikarmamak icin kendimi zor tutuyordum. Herkes iceri girdi. Oturma odasindaki kanepelere oturduk. Ikisi de sandalyeye, karsimiza oturdu. Kadin bacak bacak ustune atti. Dizin birkac santimetre alti uzunlugunda bir etek giymisti. Bacaklari oldukca kalin ve dominant gorunuyordu.
"Ben Tulay, Saliha'nin annesi. Gordugume gore kizim kizini iyice benzetmis. Bu kadar agir bir hasar beklemiyordum dogrusu." Tulay'in gulusunun ardindan gozumu karartip bagirmaya basladim:
"Siz ne zannediyorsunuz kendinizi?! O benim yegenim, ama onu kizim gibi goruyorum. Bu, ofkemi asla azaltmaz! Buraya kavga etmeye gelmeyi cok isterdim ama Zehra'ya soz verdim. Kizinla yegenim kavga etmeyecek artik, ama kizin asla onu asagilamayacak. Bir daha on metre yakinlarinda durmayacaklar!"
Tulay tek ayagini sallayip tebessum ederek "Saliha onu terbiye etmedi ki, ayirmislar kizcagizi." dedi.
Soyledigi cumlenin karsisinda sok olmusken Saliha "Evet, onu dovdum. Istedigimi yaparim. Hem ayagimi opecekti. Gel kizim, op bakalim ablanin ayagini." dedi ve ayagini uzatti. Zehra bir anda "NE DIYORSUN LAN SEN SEREFSIZ!" diyerek ayaga kalkti ve Saliha'nin ustune yurudu. Tum pisirikligi o an silinmisti. Handan da ayaga kalkti ve Tulay'in ustune yurudu. Tek eli belindeydi.
"Refika Abla nerede kaldi?" dedi Saliha. Bir anda kapi caldi. "Iyi insan lafin ustune gelirmis." dedi Tulay ve kapiyi acti.
Refika denilen kadin hizlica iceri girdi. Kafasina fular baglamisti, hizli ve fit gorunuyordu.
"Sizi mi dovecegiz?" diye sordu Refika. Handan bir anda onun dibine girdi. "Yok, biz sizi dovecegiz."
Refika bir anda sag koluyla Handan'in sacina yapisti. Handan da Refika'nin bogazini sikti. Diger elleri bellerindeydi.
"Hey, kavga edip etmeyecegimizi netlestirecegiz. Oyle sinirlere hakim olamayip saldirmak falan yok." dedi Tulay ciddileserek. Once Refika elini cekti, ardindan da Handan. Tulay Saliha'ya dondu. "Kavga etmek ister misin, yoksa bizi mi izleyeceksin? Eger kavga edeceksen Zehra'nin da etmesi gerek. Adil olmali."
"Edecegim anne, ama Zehra'nin haline baksana. Toparlanmasi bir haftayi bulur." dedi Saliha. Zehra ofkeden kopurse de ona hak verdi. Tulay dominant sesiyle "Esim is icin sehir disina cikacak. Bir hafta sonra, burada uce uc kavga edecegiz. Bu mesele cozulsun, herkes ayagini denk alsin." dedi.
Herkes rakibininin karsisina gecti. Birbirimize burun ucu kadar yakindik. Dordu elini beline koymustu. Ben sinirden kopurdugum icin kollarimi kasmis, Tulay'a dik dik bakiyordum. Tulay ise keskin bakisiyla kollarini kilitlemis, bana bakiyordu. Bir hafta sonra onun yuzunu taninmaz hale getirecektim.
